Апаем урамнан песи баласы табып кайтты. Әти - әни дә, мин үзем дә бу хәлгә бик шатландык. Песине өйдә калдырырга булдык. Башта аны әйбәтләп юындырдык, тамагын туйдырдык. Аннан бергәләшеп исем эзли башладык. Әти дә, әни дә Мурка булсын диләр, ә без, апаем белән икәү, Жасмин кушарга теләдек, чөнки аның йөзе без яраткан мультфильмдагы Жасминга бик охшаган иде. Күзләре дә шул Жасминныкы кебек зу-у-р, кап-кара, шундый матур инде менә!

Жасмин бик иркә. Гел мырылдап кына тора. Хәзер зур үсте инде, төнлә дә үзе генә йоклый. Тик бик иртә уяна – иртәнге 5 тән үк торып утыра. Үзе генә уянса бер хәл иде, әле ул чәчебезне тартып, безне дә уята. Ә без аны барыбер бик яратабыз. Ул үзе дә бе ... Читать дальше »

Без гаиләдә дүртәү: әти, әни, мин үзем һәм энем. Безнең гаилә турында куанып та, горурланып та, сөенеп тә сөйләрлек. Горурланырлыгыбыз да бар: әти-әнием бик тәртипле кешеләр, энем белән миңа чын мәгънәсендә тәрбия биреп, эшкә өйрәтеп, олыларга хөрмәтле, ата-анага игелекле булырга өйрәтеп үстерәләр. Минемчә, чын татар гаиләсе менә шундый була да инде ул. Әти-әнием бу тәртипне үз гаиләләрендә өйрәнеп үскән, алар әле дә өлкән яшьтәге әби-бабайларыбызны хөрмәтләп, хәлләрен белеп, якын итеп торалар. Көн дә бара алмасак та, авылда яшәүче әби-бабайларга бәйрәм саен күчтәнәчләр төяп кайтабыз, кадерле кешеләрне куандыруы үзе бер бәхет бит ул. Бабамнарның безне сөенеп каршы алуы, киткәндә хәерле юл теләп озатып калуы безнең йөрәкләргә дә ... Читать дальше »